Czynniki wpływające na lokalizację

Wymagania paulowni dotyczące stanowiska wzrostu

Paulownia jest mało wymagająca, co do jakości gruntu i może być uprawiana na użytkach rolnych o niskiej przydatności. Jednakże wymaga ona bogatego w składniki odżywcze, średnio ciężkiej i głębokiej gleby w celu realizacji pełnego potencjału wzrostu. Czynniki wpływające na lokalizacje i warunki klimatyczne rzadko są idealne, jednakże często mogą być zaadoptowane przy zastosowaniu odpowiednich środków.

 

 

Optymalne warunki to:

1. przepuszczalna gleba, piaszczysta bądź lekko ilasta gleba
2. głębokość gleby powinna przekraczać 2 metry, ponieważ paulownia jest drzewem o głęboko umiejscowionym systemie korzeniowym
3. poziom wód gruntowych pomiędzy 1.5 – 5m, bez zalegającej wody
4. współczynnik pH wynoszący pomiędzy 5.0 – 7.0
5. glebę bogatą w substancje odżywcze
6. południowe nachylenie
7. współczynnik opadów wyższy od 800mm lub system nawadniający
8. minimalna temperatura -24°C
9. maksymalna temperatura 45°C, chociaż paulownia jest bardzo odporna na susze
10. umiarkowana siła wiatru

---

Wyjaśnienia do poszczególnych punktów:

1. Gleba

Rodzaj gleby jest definiowany przez kompozycję piasku, mułu i gliny. W zależności od jej historycznego pochodzenia gleby charakteryzują się bardzo unikalnym stosunkiem ilości trzech wymienionych składników, który istotnie wpływa na ich jakość. Piaszczysta gleba szybko się nagrzewa i ma wysoki poziom przepuszczalności powietrza. Cechuje się ograniczoną zdolnością magazynowania wody i składników odżywczych. Gleby gliniane z drugiej strony w ograniczonym stopniu przepuszczają powietrze i wodę. Woda w nich zmagazynowana nie może być w łatwy sposób absorbowana przez rośliny. Z drugiej strony są one bogate w składniki odżywcze. Zjawisko zalegania wody często dotyczy właśnie tego rodzaju gleby, co jest zjawiskiem niepożądanym przy uprawie paulowni.

Wolna od mułu, gliniana gleba jest odpowiednia dla uprawy większości roślin i z tego również powodu nadaje się dla paulowni. Mniej optymalne gleby mogą być odpowiednio dostosowane przy użyciu odpowiednich technik uprawy w celu udanej uprawy. Staranna ocena terenu przed rozpoczęciem uprawy powinna rozwiać wszelkie wątpliwości.

2.Głębokość gleby

Paulownia wytwarza sięgający głęboko korzeń palowy, który do prawidłowego rozwoju wymaga odpowiednio głębokiej gleby. Jeżeli głębokość jest mniejsza niż 1.5 metra i poniżej znajduje się twarde podłoże skalne, po natrafieniu na które wzrost drzewa zostanie zahamowany ze względu na ograniczoną przestrzeń dla korzenia. Wówczas istnieje ryzyko obalenia drzewa podczas burzy, bądź silnego opadu deszczu, a wzrost nierzadko jest krzywy. Uprawa paulowni na płytkich glebach nie jest wykluczona. Gatunek paulownia catalpifolia jest często spotykana w górskich regionach Chin. Ograniczony potencjał wzrostu na tych terenach okazuje się korzystny, ponieważ leżące blisko siebie słoje drzewa stanowią wyznacznik jakości.

3. Poziom wód gruntowych

Poziom wód gruntowych ma decydujący wpływ na przyrost masy paulowni. Jak wspomniano powyżej, paulownia jest wrażliwa na zalegającą wodę. To samo dotyczy wysokiego poziomu wód gruntowych. Jeżeli ich poziom jest mniejszy niż 1.5 metra, stanowi to zazwyczaj czynnik dyskwalifikujący dla uprawy paulowni.

Z drugiej strony jednak, szczególnie w przypadku gleby piaszczystej poziom wód gruntowych nie powinien być zbyt głęboki. Ze swoim masywnym palowym systemem korzeniowym paulownia jest w stanie wystarczająco zaopatrywać się w wodę z głębokości przekraczającej 5 metrów. W sytuacji, gdy poziom wód gruntowych nie jest osiągalny przez korzeń, drzewo może czerpać wilgoć wyłącznie z gleby. Na terenach gliniastych woda pozostaje w glebie i jej ilość może być wystarczająca nawet podczas dłuższych okresów suszy. Jeżeli zarówno poziom wody, jak i zdolność do zatrzymywania wody przez glebę nie są optymalne, plantacji należy zapewnić zewnętrze źródło nawodnienia. W tym przypadku rekomenduje się zastosowanie kropelkowego systemu nawadniającego.

4. Odczyn pH

Istotnym czynnikiem wpływającym na wzrost roślin jest odczyn pH gleby. Oznacza to kwasowość i zasadowość. W sposób pośredni wpływ na uprawę ma również poziom zawartości wapnia w glebie. Paulownia należy do gatunków roślin wapieniolubnych. Jej optimum dla wzrostu zawiera się w odczynie leżącym w zakresie pomiędzy pH 6-7. Jednakże to optimum dla paulowni przedstawia jedynie wartość teoretyczną. Decydującym jest dopasowanie optymalnego odczynu pH do poszczególnych parametrów gleby. W zależności od danego podłoża, różne wartości pH mogą być pożądane. Dobra zdolność paulowni do adaptacji pozwala na szybki i produktywny wzrost w szerokim zakresie wartości pH, od 4.5 do okolo 7.5. Decydującym jest, aby poziom pH dla danego gruntu został określony w drodze analizy gleby i jeżeli zachodzi taka konieczność, za pomocą odpowiednich środków doprowadzony do oczekiwanej wartości.

Nieoptymalny odczyn pH może zakłócić wrażliwy skład chemiczny gleby, co w konsekwencji może zahamować pobieranie przez roślinę składników odżywczych, rozwój systemu korzennego i rozwój pożądanych organizmów glebowych. Zaistnienie tylko jednego z wymienionych czynników może doprowadzić do poważnego ograniczenia wzrostu uprawianej rośliny.

5. Składniki odżywcze

Paulownia jest jednym z gatunków drzew plantacyjnych podobnych do innych cennych rodzajów drzewa twardego, które cechują się, w celu optymalnego wzrostu, wysokim zapotrzebowaniem na składniki odżywcze. Duże liście paulowni absorbują znaczne ilości azotu i potasu. We wstępnym stadium rozwoju wiele terenów nie jest w stanie zapewnić wystarczającej ilości składników odżywczych w ilości wystarczającej dla szybko rozwijającej się korony drzewa. Ściśle określone uzupełnianie brakujących składników odżywczych wspiera początkowe stadium wzrostu i kładzie fundament pod zdrowy i silny rozwój w całym cyklu życia drzewa. Decydującym czynnikiem w omawianym przypadku jest skład, odpowiednie dozowanie i właściwy czas użycia nawozu. Zastosowanie dużej ilości azotu pod koniec okresu wegetacyjnego może zahamować zjawisko zdrewniania i dlatego negatywnie wpłynąć na odporność drzewa na mrozy. Potas wspomaga twardnienie drewna. Zwiększony poziom potasu w okresie letnim wspomaga wzrost rośliny, nawet w okresie zmniejszonych opadów.

6. Stok południowy

Z powodu swoich potężnych liści paulownia posiada zdolność optymalnego wykorzystania dostępnego nasłonecznienia. W związku z pierwotnym miejscem swojego pochodzenia jest ona również rośliną silnie ciepłolubną. Zatem oba czynniki przemawiają za stokami południowymi, jako optymalną lokalizacją do uprawy. Poprzez swoje nachylenie w kierunku Słońca, na powierzchni liści będzie się koncentrowało bardzo silne promieniowanie słoneczne. Przyspieszone ogrzewanie gruntu w okresie wiosennym powoduje, że sezon wegetacyjny rozpoczyna się wcześniej na stokach nachylonych w kierunku południowym. Optymalna ekspozycja na światło słoneczne plantacji przyspiesza znacząco wzrost uprawianych drzew.

7. Opad deszczu

Dzięki głębokiemu systemowi korzeni paulownia jest zdolna do pobierania wody w wystarczających ilościach z gruntu, na którym zlokalizowana jest uprawa. Efektywna głębokość pobierania wody przez drzewo wynosi do pięciu metrów. Roczny opad przekraczający 800 mm na metr kwadratowy zapewnia optymalne nawodnienie. Poniżej tej wartości rekomenduje się zastosowanie dodatkowego systemu irygacyjnego. System irygacji kropelkowej jest optymalny pod względem zużycia wody i zapewnia dobrą opłacalność w kontekście dużego przyrostu masy drewna.

8. Temperatury minimalne

Różne gatunki paulowni charakteryzują się różną odpornością na niskie temperatury. Przegląd wartości minimalnych temperatur można znaleźć na stronie w sekcji „Roślina”.

9. Temperatury maksymalne

Paulownia wyróżnia swoją ponadprzeciętną odpornością na susze. Może przetrzymać temperatury dochodzące do 45°C przez dłuższe okresy czasu bez żadnych zauważalnych problemów. Paulownia nie jest podatna na stres powodowany suszą.

10. Wiatr

W początkowej fazie wzrostu paulownia wytwarza ponadprzeciętnie duże liście, co czyni ją podatną na wpływ wiatru. Silne wiatry mogą spowodować uszkodzenia liści, skutkujące nawet przypadkiem ciężkiej defoliacji. Z powodu swojej zdolności do regeneracji, drzewo może szybko kompensować doznane szkody. Jednakże, w wyniku uszkodzeń potencjał wzrostu drzewa zostanie czasowo ograniczony. Wraz z wzrostem drzewo stopniowo redukuje wielkość liści i zatem również maleje podatność na spowodowane wiatrem uszkodzenia. W sytuacji, gdy klimat, w którym położona jest plantacja charakteryzuje się częstym występowaniem silnych wiatrów zaleca się zastosowanie ochrony młodych drzew przed powiewami wiatru szczególnie w pierwszych trzech latach.

---