Troska o dobry rezultat wzrostu masy drzewa
Pielęgnacja paulowni
Jeżeli celem plantacji jest otrzymywanie wartościowego drewna, w celu osiągnięcia optymalnego efektu zaleca się wzięcie pod uwagę zaleceń dotyczących pielęgnacji drzew.
Wsparcie prostego wzrostu pnia.
1. Przycinanie pnia po pierwszym roku wzrostu
Paulownia charakteryzuje się szybkim rozwojem systemu korzeni podczas pierwszego roku wzrostu. Rozwój pnia w tym okresie jest stosunkowo spowolniony w stosunku do potencjału w późniejszym okresie. Fizjologia pnia stanowi decyzyjny czynnik przy uzyskaniu maksymalnego wzrostu i uzyskania wysokojakościowego drewna. Z zachowaniem pnia podczas pierwszego roku wzrostu oba te cele są niemożliwe do osiągnięcia. W celu optymalnego rozwoju drzewa zaleca się dokonanie przycięcia pnia w drugim roku wzrostu. Podczas pierwszego roku wzrostu roślina w pierwszej kolejności powinna rozwinąć system korzeni. Pierwotny pień nie jest tak gruby i solidny jak kolejny odrost. W szczególności, gdy celem plantacji jest otrzymanie drewna wysokiej jakości, nie należy zapominać o przycinaniu.
Pień może być całkowicie ucięty przy powierzchni ziemi przed rozpoczęciem drugiego sezonu wegetacyjnego. Z początkiem nowego sezonu wegetacyjnego pień odrasta bezpośrednio od podkładki. Jego grubość i wysokość szybko przekracza parametry poprzedniego, przyciętego pnia. Jego większa średnica umożliwia transport większej ilości wody i składników odżywczych, co gwarantuje pełne wykorzystanie potencjału wzrostu paulowni. Zazwyczaj wtórny pień osiąga wysokość 3-4 metrów, charakteryzuje się idealnie prostym wzrostem i brakiem odgałęzień, co w konsekwencji zabezpiecza prawidłową formację wartościowego drzewa z pnia. Całkowite przycięcie pnia po pierwszym roku jest rekomendowane nawet w sytuacji, gdy pierwotna łodyga rozwija się w odpowiedni sposób. Nieprawidłowy rozwój pnia, oraz późniejsze spowolnienie wzrostu tym spowodowane mogą być odkryte mogą być zaobserwowane w momencie, w którym ich ewentualna korekta wiąże się ze znacznymi stratami w substancji drzewnej, co pociąga za sobą również dodatkowe koszty finansowe.
2. Problem zamarzających pędów
Nawet w regionach, gdzie występują relatywnie łagodne zimy, dochodzi zazwyczaj do zjawiska zamarzania końcówek (10-15 cm) pędów. Przyczyną tego zjawiska jest brak odpowiedniej odporności na mrozy, a w szczególności brak zdolności do pełnego drewnienia końcówek stożka wzrostu przed zakończeniem sezonu wegetacyjnego. Wraz z rosnącą końcówką zamarzają również, tak zwane krańcowe pąki, rosnące pionowo w górę. Z początkiem kolejnej wiosny nowe pąki wyrastają w sposób chaotyczny, z fragmentów łodygi poniżej jej zamarzniętej części. Paulownia charakteryzuje się wzrostem dipodialnym. Oznacza to, że pąki wyrastają zawsze po przeciwległych stronach łodygi. Obydwa pąki rozwijają się jednakowo i tworzą boczne konary, powodując zatrzymanie wzrostu głównego pnia. Styl wzrostu przypomina swoim wzorem widelec. Jednakże w celu otrzymania drewna wysokiej jakości pożądany jest możliwie prosty i długi pień. Zamarznięte stożki wzrostu, podobnie jak przycięty po pierwszym roku pień powinny być usuwane w okresie wiosennym. Również jeden z dwóch bocznych odrostów powinien być obcinany. Paulownia będzie koncentrowała zasoby na wzroście głównego pnia, będącego najbardziej prostym i długim elementem drzewa. Wspomniane zabiegi pielęgnacyjne powinny być regularnie przeprowadzane, aż do momentu, gdy zostanie osiągnięta oczekiwana wysokość pnia. Zazwyczaj proces przycinania jest konieczny podczas drugiego i, w niektórych przypadkach, również trzeciego okresu wegetacyjnego.
3. Usuwanie roślin konkurencyjnych
W szczególności w początkowej fazie wzrostu paulownia jest słabym i podatnym na wpływ konkurencyjnych roślin drzewem. Z tego powodu należy zadbać, aby podczas pierwszych 2-3 lat wzrostu paulowni, w jej pobliżu nie znajdowały się żadne konkurencyjne rośliny.
4. Sęki i wycena
Paulownia zapewnia najwyższy stopień zysku, jako dostarczyciel cennego drewna tylko w sytuacji, gdy pozbawiona jest sęków. Obecność sęków nawet, gdy znajdują się one głęboko w pniu, oznacza wadę jakościową drewna, która może powodować znaczny spadek wartości materiału. Brak sęków ma istotne znaczenie. Stan ten może być najłatwiej osiągnięty przez usuwanie bocznych pąków powyżej liści, kiedy łodyga pozostaje wciąż zielona. Jeżeli boczne pąki zostaną usunięte jeszcze z zielonej łodygi, nie pozostaje po nich żaden widoczny ślad. Dodatkowo, usuwanie pąków we wczesnym stadium rozwoju pozwala zaoszczędzić znaczną ilość pracy i istotnie ogranicza koszty występujące przy późniejszym przycinaniu.