W zależności od lokalizacji i koncepcji plantacji
Przygotowanie podłoża
Paulownia jest wymagającą rośliną.
Odpowiednio staranne przygotowanie podłoża skutkuje niezwykle korzystnie na jej wzrost. W zależności od lokalizacji i koncepcji plantacji mają tutaj zastosowanie różne sposoby postępowania.
Oranie i bronowanie
Przeprowadzane z dużym rozmachem całościowe przygotowywanie gruntu poprzez orkę i kolejno bronowanie zapewni glebie odpowiednie skruszenie i rozdrobnienie. Tą metodę poleca się w szczególności w sytuacji zakładania plantacji biomasy z dużym zagęszczęniem drzewostanu i niewielkimi odstępami pomiędzy poszczególnymi roślinami. Przy plantacjach biomasy często rezygnuje się z zastosowania folii do ściółkowania, dlatego poświęca się sporo uwagi ograniczeniu wzrostu roślin w przestrzeni pomiędzy sadzonkami. Poprzez obejmującą całą powierzchnię obróbkę gruntu dochodzi do zahamowania wzrostu niepożądanych roślin i chwastów. Jednocześnie przeorana ziemia znacznie szybciej ulega ociepleniu i uwalnia liczne substancje odżywcze, które wywierają pozytywny wpływ na wzrost paulowni. Jej przewaga wegetacyjna nad towarzyszącymi jej roślinami niepożądanymi ulega tym sposobem silnemu wzmocnieniu.
Głęboszowanie i folia do ściółkowania
Na terenach długo leżących odłogiem, oraz tych narażonych na zwiększone ryzyko erozji, przykładowo położonych na zboczach, odradza się stosowania klasycznej orki. W omawianej sytuacji zaleca się zastosowanie metody powodującej minimalną ingerencję w podłoże, które zawdzięcza swoją stabilność i naturalną spoistość gleby istniejącemu w niej systemowi korzennemu. Negatywny aspekt głęboszowania polega na silnej konkurencji potencjałów wegetacyjnych pozostałej na gruncie plantacji roślinności. W szczególności chwasty korzenne, takie jak perz, oset i pokrzywa mają tutaj znaczny potencjał szkodliwości. Z tego powodu cała powierzchnia przeznaczona pod uprawę powinna zostać uprzednio spryskana silnym herbicydem.
Aby umożliwić optymalny wzrost palowego korzenia paulowni, w co do zasady silnie zbitej glebie, zaleca się dokonanie jej spulchnienia przy zastosowaniu metody głęboszowania. Przy określaniu głębokości głęboszowania należy brać pod uwagę konkretne parametry gleby. Wykopane, gotowe ślady należy ostatecznie przygotować do sadzenia przy zastosowaniu glebogryzarki. Również tutaj należy bezwzględnie wziąć pod uwagę wystarczające zagęszczenie gleby. Mimo zastosowania silnego herbicydu dochodzi do szybkiego, powtórnego wzrostu trawy, z tego również powodu konieczne przy tej metodzie jest zastosowanie folii do ściółkowania.
Dołkowanie za pomocą świdra do ziemi
Na terenach, których warunki gleby zostały opisane w punkcie drugim, a gdzie niemożliwe jest zastosowanie przedstawionych maszyn rolniczych, albo ze względu na ograniczoną powierzchnię uprawy jest ono nieopłacalne, należy zastosować drugi wariant przygotowania gleby do sadzenia. W tym przypadku należy wykopać przy zastosowania świdra do ziemi dołki o głębokości 60 cm i średnicy 30 cm. Zastosowanie świdra umożliwia punktowe zastąpienie procesu głęboszowania. Ostatecznie dołek zostanie wypełniony do oczekiwanej głębokości spulchnioną glebą, która potrzebuje jedynie delikatnego utwardzenia, lub przy użyciu kompostu, obornika, czy innego podobnego nawozu organicznego o dłuższym okresie oddziaływania, co stworzy swego rodzaju podpowierzchniowy depozyt substancji odżywczych dla przyszłej sadzonki. Tego rodzaju podpowierzchniowy nawóz może przynieść szczególnie duże korzyści na terenach ubogich w substancje odżywcze. Po zasadzeniu rośliny dołek należy wypełnić pozostawiając jedynie małe wgłębienie przy powierzchni. Istnieją różne metody dołkowania. Najlepiej sprawdzają się zamontowane do traktora lub koparki świdry do ziemi, jak również mechaniczne urządzenia ręczne, specjalnie dedykowane do uprawy roślin (np. spalinowa wiertnica ręczna).